Yeni Zelanda/Dunedin’deki Otago Üniversitesi’nden Robert Hannah 2005 yılında Pantheon’u ziyaret ettiğinde “Time in Antiquity” adlı kitabı için araştırma yapıyordu. Bu ziyaret sırasında Pantheon’un bir tapınaktan fazlası olabileceğinin farkına vardı: kubbeli çatının iç tarafında kışın altı aynı boyunca öğle güneşi bir yol oluşturur; yazın gökyüzünde yükselen güneşin ışınları alt duvarlara ve zemine yansır; mart ve ekimdeki iki ekinoksta güneş ışığı çatı ve duvarlar arasındaki birleşme noktasına, Pantheon’un büyük kuzey kapısına, isabet eder. Kapının üzerindeki parmaklık ön avluya incecik bir ışığın geçmesine izin verir.
Hannah, bunun bir rastlantı olmadığını düşünür. Üzerindeki boşlukla, oyuk yarım daire biçimi Roma döneminde kullanılan ve yılın belli bir zamanını gösteren bir güneş saati tipidir. Pantheon’un kubbesi dışta oldukça düzken iç tarafta mükemmel bir yarım daire biçimindedir. Hannah bunun bilinçli olarak tasarlanmış bir özellik olduğunu söyler.
Pantheon “tanrıların tümü” anlamına gelmektedir ve yapının çatısı, Romalıların tanrıların oturduğuna inandıkları gök kubbeyi temsil etmektedir. Washington’daki Puget Sound Üniversitesi’nden astronomi tarihçisi James Evans, Pantheon’un mimarının imparatorluk ile evren ve imparator ile güneş arasındaki bağlantının kesinlikle farkında olduğunu ancak bunun Pantheon’un bir güneş saati olduğuna işaret etmediğini ve bu durumun kanıtlanmadığını söyler.
04.Şubat.2009, New Scientist
